Sunday, December 11, 2011

Party in the Club

Nawendang ang kabayotan ng dumating ang katangi-tanging nilalang sa party.

Isang nagngangalang Levin...

Hindi ko napigilan ang sarili kong... lumandi???

Kinilig, at nangarap ng biglaan.

Sino ang hindi matatanggalan ng t-back sa itsura ni Levin?













Ngiti pala lang ulam na...

Palangiti, palakaibigan din.

Kung me awarding ng gabing iyon.

Siya na ang "Most Desirable Male Guest" that night.

At ako naman ang "Best Kilig In-Love Bayot". ahahhaa



WISH KO LANG MAGING KAMI...

Pero ano ang laban ng isang ordinaryong nilalang na katulad ko kung ang mga kalaban ay mga Registered Nurse at certified garampingat?

Diba, GANDA lang?

Thursday, December 8, 2011

Sandal sa Pader

Birthday ng friend kong magandang buntis noong nakaraang linggo.

Siempre, hindi nawawala ang beauty ko sa mga ganong okasyon.

Present all the time, and ready to mingle, eat heavy na parang wala ng makain sa bahay.

Pero ang reason for attending those events... GUY HUNTING!

Medyo late ng kunti, dahil inuna pang magswimming... (mahjong day, naadik na ako)

Pagbukas ng gate, humaygashhhhh, daming lalaki... andaming tanderkats... nadismaya si uragon.

Nabadtrip at dinaan ko nalang sa kain at pagiging Videoke Queen... tumar ng pulang kabayo.

Lumalalim ang gabi at isa-isa ng umaalis ang mga bisita, ang mga velatzques at mga tanderkats.

Ang naiwan sa concert, Si Ugen, si Ugin, si Edwin, si, Kuya, at ohhhhh... isang malaporselanang kutis na lalaki.

Napahiya ako sa kulay at skin textures ko.. Hamputi niya, para lang nakashave ang binti, walang buhok.

Lango na si kuya, (name niya pala ay Richard).

Si Ugin, kinakarir na si Edwin, si Ugen, dahil siya ang hostess at katulong sa celebration, super assist lang siya.

Ilang oras nalang at bukang liwayway na, bubuka na naman pero wala paring future...

Maya-maya, umalis si Richard, lumabas at ilang minuto ng hindi bumalik.

Naisipan ni kuyang sundan... at sinundan ko rin si Kuya.

Lumabas siya ng gate, at lumabas din ako.

Hindi namin makita sa labas si Richard. Dumiritso si kuya don sa nakaparadang van. Andun si Richard, nakatulog na pala.

Sinilip ko naman dahil bukas ang bintana. gising pa pala.

"Bakit mo ako sinundan."

"Hindi naman kita sinundan, hinanap ka namin ni kuya dahil hindi ka na bumalik." sa pagkakataong ito, bumalik na sa loob si kuya.

Nakahiga siya sa upuan at nakabukaka, hinawakan ko ang binti niya at pinasok sa loob ng short niya ang mga kamay ko.

Naramdaman ko ang init ng kanyang binti, at naramdaman ko rin ang bukol na nakapaloob sa short.

Meron din palang natutulog sa kabilang upuan, tumayo siya at lumabas narin.

Pumunta kami sa may pader, lamig na lamig ako, nanginginig ang lahat ng buto ko, dahil siguro sa sobrang lamig at madaling araw na, o dahil sa libog na nararamdaman ko.

"Gusto mo bang magkape?" sambit niya habang nakayakap siya sa akin.

"Gusto ko kapeng barako para uminit ang pakiramdam ko."

"Bakit mo pala ako hinanap?"

"Wala lang, kasi nga di kana bumalik, at masama ba kung hanapin kita?"

"Hindi naman, ano ba ang gusto mo?"

"Gusto ko ng kapeng mainit."

"Saan naman tayo, magkakape, e wala namang kapehan dito."

"E di magpainit tayo sa ibang paraan."

Yakap-yakap parin niya ako pero nakatalikod sa kanya, nararamdaman ko ang bukol sa aking puwetan.

Maliwanag na sa labas, dahil sa maliwanag din ang bilog na buwan, na naging saksi rin sa natamasa kong kaligayahan ng umagang iyon.

Biglang may naaninag akong tao sa di kalayuan, kabahayan pala ang nakapalibot sa amin, at any moment, maglalabasan na mga taong local for their morning prayer.

Hinila niya ako pabalik ng van, hindi rin naman pwede sa loob kasi merong tao.

Nakaharap ang van sa pader ng isang villa, doon kami pumuwesto, sabi ko sa sarili ko, bahala na kung ano ang magaganap.

Nakasandal siya sa van, at habang nag-uusap ng kung anu-ano, dinukot ko na ang kanyang kargada.

Mainit, pero hindi pa gaanong matigas.

Binuksan na niya ang zipper at kusang inilabas, pero bago ko halikan at namnamin...

"Kaya mo ba ang dalawang beses?"

"Pagkatapos akong malabasan, isa pa, pero titirahin kita."

Nagulat si uragon, ganun pala kalibog si Richard.

Sabi ko nalang ng "OO".

Nagsimula na akong mag orasyon, at sabi ko. "May humps ka pala."

Ilang minuto rin akong nakaluhod, nakahawak, nakanganga, naglalaway.

Hindi ko na inisip kung meron mang makakita sa amin, basta ang alam ko, naliligayahan si Richard sa ginagawa ko sa kanya.

Pabilis ng pabilis, at umiindayog narin ang balakang ni Richard, humahalinghing na parang nagdedeliryo sa lamig.

Maya maya pa'y sinabunutan niya ako, at ilang segundo lang pumulandit sa loob.

Bigla akong napaatras at idinura ang katas na lumabas.

"Gwaaarrrkkkk"...

"Kuya bakit mo naman doon nilabas?"

Tumayo ako at humarap sa kanya, habang nagpapahid ng bibig.

"Isa pa..."

"Huh! sa ibang araw nalang, umaga na at nagtatawag na ang dasal, maglalabasan na mga tao."

"Sabi mo ok lang na dalawang beses."

"E kuya kung sana sa kwarto, ok lang, kahit ilang beses pa, e nasa labas tayo."

"sige kuya balik na ako don sa loob ha,"

"Kunin ko nalang ang number mo baka sakaling makadalaw ulit dito, tatawagan kita."

"O sige po kuya."

Nang makuha na ang mobile number ko, tuluyan na akong lumayo, pumasok sa villa.

Nagulat si Ugen sa pagpasok ko, alam na niya kung anong nangyari, at ang ikinagulat niya pa lalo, sa madaling araw, napainom ako ng dalawang basong PEPSI...

Monday, November 28, 2011

Ano ito?

Heto na naman ako.

May nakapiling, may nakasiping.

Pinipigilan ko ang sarili ko.

Ayoko ng sundin ang motto ko na "TRUE LOVE begins at ONE NIGHT STAND".

Pero hindi naman iyon "NIGHT" nangyari, kundi alas otso ng umaga.

At naulit muli ng alas-tres ng hapon.

Pilit kong iwinaksi sa isip ko na wag siyang isiksik sa isipan ko, lalo na sa puso ko.

May asawa, may anak, at galing sa mga palad ng isang garampingat.

Hayaan ko nalang na lumapit siya sa akin, at damhin ulit ang init ng pagnanasa.

Pero pipigilan kong painitin ang nadarama sa puso ko.

Hanggang doon nalang.

Just a simple "ONE NIGHT STAND"...

Ay mali... "ONE MORNING STAND" pala.

Sunday, October 16, 2011

Larawan

Nakita ko na siya sa picture.

Nababanaag ko, may ibang kislap ang kanyang mga mata.

Ang mga ngiting parang si Monalisa.

Minsan, pinangarap ko siya... kahit isang gabi lang.

Pero di ko akalain na magiging totoo ang lahat ng pangarap ko.

Minsan akong dumayo sa kaibigan ko, nakita ko na rin siya sa personal

Slim... dark... at nandoon ang mga ngiting laging may ipinapahiwatig.

May isa pang binata, pero hindi ko pinagtuunan ng pansin.

Akay akay niya ang kanyang anak. Minsan nahuhuli niya akong nakatingin sa kanya.

At may pagkakataon ring nahuhuli ko siyang nakatingin sa akin.

Maraming tao kaya hindi napapansin ang minsang nakaw na tingin namin sa isa't-isa.

Natapos na ang seremonyas, kami nama'y inuumpisahan na ang tagay.

Doon namin nakilala ang isa't isa.

Hinahayaan ko lang ang isa kong kaibigan na makipagkwentuhan o makipaglandian sa mga bisita.

In the end, madali siyang nalasing at nauna ng natulog.

Naiwan ako, at siya, at ng iba pa naming kainuman.

Kapag tumatayo ako upang pumunta ng toilet, inaalalayan niya ako at biglang pipisilin ang kamay na parang may ibig ipahiwatig.

Naramdaman ko iyon, sa bawat punta ko, at sinusuklian ko rin ng pisil ang kanyang kamay.

Minsan naubusan kami ng alak, dalawa kaming bumili at kailangan pa naming bumili sa bayan.

"Pano yan, kaya mo pa bang magdrive ng motor?"

"Oo naman, di pa naman ako lasing, kumapit ka lang sa akin ng mahigpit."

"Saan ako kakapit?"

"Pwede mo akong yakapin, para hindi ka mahulog."

Iniyakap ko sa katawan niya ang kaliwa kong kamay, mahigpit, at may ibig sabihin.

Pinatakbo na niya ang motor.

Naubos namin ang huli naming binili. nakita ko siyang nakatulog na sa upuan.

Sinabi ko sa mga kainuman namin na dadalhin ko lang siya sa kwarto niya para makapatulog ng tuloy-tuloy.

Ngunit pagbalik ko sa mesa, wala na sila, ipininid ko nalang ang pinto at tuluyan na akong pumasok sa kwarto niya.

Nakadapa siya, himbing na himbing ang tulog.

Tinabihan ko siya at niyakap, hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Bahagya siyang kumilos at tumihaya. Nakayapos parin ako sa kanya.

Sa hindi inaasahang pagkakataon, kumilos na lamang ng kusa ang aking kamay, may hinahanap, may dinudukot.

Tumigil sa isang bagay na matigas. Hinimas... pinisil... mas lalong tumigas at ngayo'y mainit na mainit na.

Biglang tumayo ako at doon ibinababa ko ang kanyang salawal. hindi ako nahirapan dahil kusa niyang iniangat ang kanyang puwetan.

Tinanggal ko lahat kasama na ang brief. Naaaninag ko ang kanyang payat na katawan sa liwanag na nagmumula sa bintana.

Nilanghap ko ang hawak na iyon at kinabaliwang pinaglaruan.

Taas baba ang ulo ko, at umiindayog ang katawan niya, sumasabay sa retmo ng pagnanasa.

Ilang minuto ring nilasap ko ang kalayaan ng lalaking minsan ko lang nakita sa larawan pero ngayon ay nasa harapan ko na.

Nalasap ko narin ang init ng kanyang katawan na lingid sa kaalaman ng lahat, nagpainit narin sa buhay kong diwa kahit sa larawan lang.

Nang gabing iyon, pag-aari ko siya, naangkin ko siya, nadama ko ang init ng kanyang pangungulila, at nayakap ko ang sumasabog niyang pagnanasa.

Pagkatapos ng lahat, muli siyang mawawala sa paningin ko, at sa bandang huli, sa larawan ko na lang siya makikita.

Pero ang lahat ng ito'y isang malaking lihim na hindi dapat malaman ng iba.

Sunday, September 11, 2011

Una kang naging Akin!

Matagal naring hindi kami nag-uusap ng masinsinan.

Minsan walang pansinan.

Para bang may nakaharang na pader sa pagitan namin. Parang ang layu-layo namin sa isa't isa.

Pero mas maganda na siguro ang ganun na limited ang pag-uusap.

Isang gabi dumayo ako sa isang pagtitipon ng mga kaibigan, inuman, kwentuhan, tawanan, landian.

Nag-request ako sa isa kong friend na gumawa ng homemade MOJITO.

Nahilo rin ako pero keri ko parin naman ang sarili ko.

Sa isang iglap..............................

.................................................

................................................

Nakainom narin siya, ganun din ako, pero alam ko kung anu-ano ang mga pinag-uusapan namin.

Buhay niya, buhay ko at buhay ng iba.

Pero sa gabing iyon, mas napag-uusapan namin ang buhay namin.

Isa-isa ng umaalis ang mga kainuman namin.

Unang umalis si Kuya, iika-ika pang naglakad dahil alam naming sinusumpong na nman ng rayuma.

Ilang minuto na ang lumipas pero, di parin bumabalik, iyon pala'y nakatulog na.

Maya-maya, si isa pang Kuya, walang pasabi basta bigla nalang tumayo at umalis, natulog narin.

Ilang minuto ang lumipas si Kuya namang isa, pumunta ng toilet at pagkatapos biglang pumasok sa kwarto niya.

Sinundan ko.... at nakita kong nakahiga narin.

Dalawa nalang kami ni Kuya.

Hindi ako sweet at hindi rin ako malandi, pero sa pagkakataong iyon, nakayapos ako sa braso niya.

Ilang minuto parin kaming nakaupo at nagkukuwentuhan, kung saan-saan na nakakarating ang pinagkukwentuhan namin.

Maya-maya pa'y, tumayo na kami pareho at iginiya ko siya papunta sa bakanteng kwarto.

Tulog na ang lahat, kaya hindi malalaman ng iba kung saan kami patungo.

Ngunit ang pagkakaalam ko, kahit hindi kami nag-usap tungkol sa bagay na iyon, alam na namin kung ano ang dapat gawin.

Ipininid ko na ang pintuan, ikinandado. Pinatay ang ilaw, at nahiga sa kama, katabi si Kuya.

Pagkalatag ng katawan ko sa kama, hindi ko na namalayan ang mga sumunod na nangyari.

Kinabukasan na ako nagising, alas nuwebe ng umaga ayon sa wall clock na nakasabit sa dingding ng kwarto.

Alam kong pareho na kaming gising pero isa man sa amin ay walang balak na bumangon.

Pinakikinggan ko ang tibok ng aking puso, at pinapakiramdaman ko ang bawat galaw ng aking katabi.

Niyakap ko siya, pero inalayo ko ang aking dibdib, dahil mahahalatang malakas ang tibok nito.

Parang noong unang pagkikita lang, nininerbiyos, kinakabahan.

Maramdaman ko ang tibok ng kanyang puso, malakas din, mabilis.

Idinantay ko ang aking hita sa hita niya.... itinaas ko ng kunti hanggang sa maramdaman ko ang bukol ng kanyang kargada.

Iyon na ang hudyat kung ano ang dapat kung gawin.

Ipinasok ko sa sando niya ang kamay ko, hinihimas ang kanyang puson pababa...

Nakuha ko ring ipasok doon sa kaloob-looban ng kanyang brief,

Gumalaw siya ng bahagya, inayos ang pagkakahiga.

Bumangon na ako at lumuhod na sa kanya, habang nakatalukbong ng kumot.

Ibinaba ko na ang kanyang short kasama ang brief.

Sa pagkakataong iyon, hawak-hawak ko na ang kanyang pagkalalaki.

Katamtaman ang laki para sa isang pinoy, hinalikan ko ang dulo nito, inamoy.

Noong una, una siyang naging akin, pero hindi ako ang nakauna.

Pero sa ngayon, ilang pulgada na lamang ang layo sa aking bibig.

Hinawakan ko ito, hinalikan sa dulo, inamoy ulit.

At doon naramdaman ko ang init ng dugong dumaloy sa mga ugat na nag-uumalpas habang tinatamasa ko ang kaligayahang kaytagal kong inasam.

Naririnig ko ang pag-ungol niya, nararamdaman ko ang pag-indayog ng kanyang balakang.

Ilang minuto ring nilasap ko ang bawal na kaligayahan.

Maya-maya pa'y hinawakan niya ang ulo ko, para bang ayaw niyang maalis ang pagkakabaon nito sa bibig ko.

Naramdaman ko ang pagdanak ng mainit na likido sa aking bibig.

Hindi ako nandiri, hindi ako nasuka, hinayaan kong lumabas lahat ang katas na kaytagal niyang hinintay na ialay sa akin.

Unti-unting lumuwag ang pagkakahawak ng kamay niya sa ulo ko, at iyon na ang pagkakataon ko para dukwangin ang tissue paper.

Iniluwa ko ang lahat ng katas na lumabas sa kanya.

Ilang minuto rin ang nagdaan, nauna siyang bumangon, sumunod ako na ako.

Paglabas namin sa kwarto hudyat na ulit iyon na hindi na kami magkikita pang muli, hindi na kami magkakilala sa isa't isa.

Ilang araw na naman ang bibilangin ko upang maramdaman ko ulit ang kanyang presensiya?

Una kang naging akin, Kuya.

Pero bawal ang maging akin ka.

Ang lahat ng nangyari sa umagang yaon, ay lihim na lamang na kailangang itago.

Na tayo na lamang ang dapat na makaalam sa tunay nating nararamdaman.

Sunday, August 21, 2011

Unang Hagulgol

Nagulat ako ng biglang tumunog ang celfone na nakalagay sa mesa.
Naghahapunan kami nina Gani, Chona at kasama si Tino.
Magkakasama pa kami noon sa iisang bahay sa Julan.
Simula ng lumipat ako ng Ras Al Khaimah mula sa Dubai, sa kanila na ako tumira.
Napakasaya ng mga araw naming noon, parang araw-araw fiesta sa bahay.
Walang problema, kwentuhan at tawanan gabi-gabi.

Hindi nakaregistered ang numerong tumatawag kaya sinagot ko ito.
“Hello?” bungad ko.
“Hello? Nash?” sambit sa kabilang telepono.
Nagulat ako at biglang kinabahan. Iilang tao lamang ang tumatawag sa akin ng ganung pangalan.
Alam kong si Sam ang tumatawag pero nagkunwari parin akong hindi ko kilala.
“Im sorry? Do I know you?” pagkukunwari ko.
“So, it’s easy for you to forget me huh!, this is Sam, and I’m here in Dubai.”
Nakatingin ang mga kaibigan ko sa akin, nakatitig na parang inaalam kung sino ang kausap ko.
“Of course, I won’t forget you Sam.”
“How long you’ve been there in Dubai? You didn’t even tell me you have arrived.”
“I just arrive today.” Sambit ni Sam, malungkot ang boses niya, parang ang bigat ng dinadala sa dibdib.
“I just arrived today, and I am here in the custody of Dubai immigration.”
“and a few more minutes I will be sent  to Dubai police station for interrogation.” patuloy niya.

Nagulantang ako sa narinig, napanganga, hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko.
Alam ko na kung ano ang nasa isip ko, ako ang nag-udyok kay Sam para umuwi ng India.
Habang maaga pa’y maiwasan niyang mahuli at ipakulong ng mga pinakakautangan niyang credit cards sa iba’t ibang banko sa Dubai.

Labin-tatlo ang hawak na credit cards ni Sam, lahat iyon ay zero available balances, binabayaran niya nalang mula sa kinikita niyang computer shop sa bur dubai.
Pero katagalan, humihina ang computer shop at wala ng pumapasok na pera kaya hindi niya na nababayaran ang mga utang, isama pa ang personal loans at iba pang pagkakautang sa ibang shops.

Ipinaliwanag niya sa akin kung ano ang nangyari. Hindi naman pala mga bangko ang nanggipit sa kanya kundi ang isang computer shop na pinakakautangan niya ng 10,000 dirhams.

Gumagaralgal na ang boses ko habang nagpapaliwanag din sa kanya.
“Did I ever tell you, you shouldn’t come back in dubai unless all your debts will be settled?”
“You know you will be put into jail once you arrived in Dubai because of your indebtedness?” naluluha na ako habang kausap ko siya.
“I know… and I know what will be the consequences for taking the risk of coming back.”
“I just don’t want to loss you, Nash!” You know how much I loved you, and you know how much I care about you.” Mangiyak-ngiyak na banggit ni Sam.


Doon na ako nagsimulang umiyak, hindi ko na nakayanan ang sarili ko, umatungal na ako at sinabi ko nalang na tatawagan ko nalang siya ulit.

Nagulat din sila sa bigla kong pag-iyak.
Inabutan ako ni Gani ng tissue, hindi ko na mapigilan ang pagdaloy ng mga luha at pagtulo ng sipon.
Lumalabo ang paningin ko dahil sa sobrang dami ng luhang lumalabas sa aking mga mata.
Umiiyak ako na para bang ang laki ng kasalanang nagawa ko na hindi kailanman mapapatawad.

Hindi matanggap ni Sam na hinihiwalayan ko na siya.
Marami akong dahilan pero napakababaw  para iwanan ko siya.
Napapagod na ako sa sitwasyon namin.
Sa Dubai palang, nahihirapan na ako.
Hindi sa relasyon namin kundi sa sitwasyon naming dalawa.
Hirap na hirap na si Sam sa kalagayan niya, hindi na niya kayang patakbuhin ang negosyo niya, wala ng kita at wala ng umaakyat na pera, baon pa siya sa utang.

Ang buwanang renta ng studio flat nila ay ang kapatid niya ang nagbabayad.
Natatakot din ako na baka isang araw, habulin siya ng bangko, at ipakulong dahil ilang buwan na siyang default sa pagbabayad ng minimum charges sa labin-tatlo niyang credit cards.

Ito ang pangalawa kong iyak na hindi mapapantayan simula ng dumating ako sa UAE.
Una ay noong nasa dubai pa ako at nagtatrabaho sa isang real estate company.
Dahil sa inako ko ang kasalanan ng iba kaya ako ang naghirap.

Minahal ko si Sam, sobrang bait niya at malaki narin ang naitulong niya sa akin.
Naisip ko na baka isa rin akong pabigat sa kanya kaya naisipan kong kumalas sa kanya.
Pero taliwas sa dahilan ko, sinabi niyang ginagawa ko lamang iyon dahil sa maganda na ang buhay ko dito sa RAK.

Dahil maganda ang napasukan kong trabaho at triple ang sahod ko kumpara sa sinasahod ko sa Dubai.
Inisip niya na kaya ako nakikipaghiwalay dahil takot akong humingi siya sa akin ng tulong. Pero sabi pa niya, kahit maghirap man siya, hinding hindi siya magiging pabigat sa akin.
Mamahalin niya ako ng walang kapantay.

Ang hindi niya alam, nakikipaghiwalay ako sa kanya dahil nakita ko na ang taong mas higit ang pagmamahal na iniaalay sa akin.

Araw-araw kong tinatawagan si Sam at ang kapatid niyang si Aby.
At parang binuhusan pa ako ng malamig na tubig ng tumawag sa akin sa telepono ang tatay ni Sam mula pa sa India.
Umiiyak at nakikiusap na huwag ko raw pababayaan si Sam.
Mas lalo akong nakunsensiya sa ginawa ko kay Sam. Bigla kong naisip, paano kaya kung sa akin nangyari yon?
Tatawag rin ba ang tatay ko para humingi ng tulong sa kung kanino man?
Kahit hindi pa kami nagkikita ng tatay ni Sam, alam kong napakabait na tao niya.

Sa tulong ng mga kakilala ng tatay ni Sam sa Dubai, nakahiram sila ng pera para ipambayad sa shop na nagreklamo sa police.
Tatlong araw ding namalagi si Sam sa kulungan ng immigration.

Pinuntahan niya ako sa rak, pilit na inaayos ang lahat, pilit na ibinabalik ang dati kong pagmamahal sa kanya.
Ilang beses kong sinabi sa kanya na meron na akong ibang mahal. Mas higit na pagmamahal ang nadarama ko sa kanya kesa sa kanya.

Ilang beses na bumalik si Sam para makipag-usap sa akin, pero naging buo na ang desisyon ko.
Isang araw hindi ako nakipagkita sa kanya, inabot siya ng gabi sa bahay.
Hindi ako umuwi at hindi nakipag-usap sa kanya.
Iyon nap ala ang hudyat na hindi ko na makikita ang makakausap si Sam sa loob ng dalawang taon.

Naging madamot ako kay Sam, naging ganid sa pag-ibig, naging kaaway, at naging kasuklam-suklam

Nagkamali ako ng desisyon ko, ang mahalin ang taong hindi rin pala magiging akin habambuhay.
Mas lalong naging masalimuot ang buhay ko ng maging kami ni Utog.
Kahit hindi man sabihin ng mga kasambahay ko’t kaibigan na ayaw nila kay Utog, nararamdaman kong walang puwang sa bahay at hinding hindi nila matatanggap si Utog.

Minahal ako minsan ng taong pinilit kong kitilin ang nararamdaman ko para sa kanya dahil sa isang taong hindi ko akalaing magbibigay ng pighati sa buhay ko,  na sisira sa tiwala ng mga kaibigang matagal ko ng kasama, at magiging sanhi ng pagguho ng mga pangarap ko.

Pero sa kabila ng lahat, pinilit ko paring maging masaya sa kanya, sa piling niya.

Tuesday, August 16, 2011

Eksenahan Part 2

Kinabukasan, laman ako ng tuksuhan.
Alam ko kung bakit, pero gusto kong malaman kung ano talaga ang nangyari.
Kahit di nila binabanggit ang pangalan ko, alam kong ako ang pinag-uusapan nila.
Mega-deny naman ako, dahil hindi parin bumabalik ng buo ang diwa ko.

Dahil sa palitan nila ng kwentuhan, ng mga parinig, napagtagni-tagni ko na kung ano talaga ang nangyari noong gabing iyon.
Nasa kainitan kami ng pagbi-bingo.
Taya... alog... tagay... talo.

Nararamdaman ko ng umiinit ang pakiramdam ko, humihilab ang sikmura, naduduwal sa sobrang dami ng nakain? o dahil sa tagay na sunod-sunod.
Naisip ko, sheeeet, matutulog na nman akong lasing, wala na namang mangyayari sa akin ngayong gabi.
Pinaghandaan ko na ito, na dapat may mangyari.
Nasa isip ko ng gagahasain ko si Boy. Anuman ang mangyari.

Pero nagkamali na nman ako ng tantiya.
Naaaninag ko ang mukha ni Garampingat, nakangiti, na para bang sinasabing, "Akin siya."
Wala akong magawa, nakasubsob na sa inodoro ang mukha ko.
Hinahalukay na ang tiyan ko.

Ang huling naalala ko, nahiga na ako sa kama, katabi ko pa si Bogz.
Hindi ko na alam ang mga naganap sa labas.
Hindi ko narin naalala si Boy at Garampingat.
At ayoko naring isipin kung ano pa ang dapat nilang gawin, silang dalawa lang.

Hindi ko sila masasaway, hindi ko sila mapipigilan.
Masakit man sa kalooban na hindi ko mayayakap man lang si Boy.
Itulog ko na lang ang nararamdaman ko, kesa pilitin ko ang sarili ko na hindi ko nmn kya.

Naalimpungatan ako, biglang dumagan sa amin si Kidlat.
Madaling araw na pala, at nahimasmasan narin si Kidlat sa sobrang kalasingan.
Pinuwet niya ako.ahahahhaaa, sory ka Bogz.
Tinulak niya ako sa puwet gamit ang kanyang puwet. ehehehehe kaya pinuwet niya ako.

At sinabing lumipat daw ako sa kabilang kama.
Ansama nitong kidlat na 'to. Kasarap ng tulog ko eh.
Well, di ko alam na mangyayari ang ganun, pero wala nmng nangyari?
Lumipat ako sa kabilang kama, alam kong si Ruel ang nandoon at iyong isa pang pinaglihi sa pandadaot.

Tumabi ako kay Ruel, yumakap.
Yumakap din siya.
At ang huli kong natandaan, nilalamutak ko ang mga daliri niya.
Hindi ko alam kung bakit, gigil na gigil akong halikan ang kamay niya.
At ganun din siyang sabik na sabik na pinapasipsip ang mga daliri niya.
Fetish ba niyang ipalamutak ang mga daliri?
At fetish ko rin bang lamutakin ng daliri ng ibang tao?
Di ko alam, basta, ganun ang trip namin.

Ilang segundo o baka minuto ang ginawa namin.
Tumayo akong bigla.
Nararamdaman kong may humahalukay sa tiyan ko.
Pasuray-suray akong lumakad papuntang banyo.

Oo sa banyo, dahil may inodoro, may bathtub, may shower.
Subsob na nman ako sa bowl, dinudukot ko narin lalamunan ko para lumabas na lahat ng gustong lumabas.
Hindi ko alam, sumunod pala sa akin si Ruel.
Pumasok siya sa banyo.

Hinihimas niya ang likod ko.
At inalalayang tumayo.
May naganap sa loob ng madilim na banyo.
Narinig kong tumunog ang bakal ng sinturon, naaninag kong nalaglag sa paanan ang salawal.
Naramdaman kong may sumabunot sa buhok ko.

At nalasahan ko ang pait ng lalamunan.
Bigla akong dumukwang sa inodoro.
Lumabas ang likidong mainit mula sa bibig ko.
Hindi ko mapigilan dahil nasa bunganga ko parin ang lasa.

Gusto kong ilabas lahat ng mapait na likido mula sa sikmura ko.
Halos, laway nalang at tubig ang lumalabas.
Mainit ang lalamunan ko, mahapdi ang sikmura ko.
Nanggigil ako dahil sa kalasingan, di ko magawa ang tama.

Pero tama nga ba ang ginagawa ko?
Matatanggap ba ng mga kaibigan ko kung malaman nila ang ginawa namin?
Wala nmng nangyari sa loob ng madilim na banyo.
At walang dapat na mangyari.

Lunch time na ng gisingin nila ako.
Kakain na raw kami.
Doon na nagsimula ang tuksuhan, ang biruan, ang banatan.
Pangiti-ngiti lang ako sa mga biro nila.

Si Garampingat, nakatingin sa akin, nakangiti, pumapalakpak, at ang sabi, "I'm happy for you."
Sa sarili ko, "mukha mo, alam kong mas happy ka kesa sa kin."
May kantiyawan din pala para kay Boy at Garampingat.
Numero 69.


Monday, August 15, 2011

Heart Attack

"Nagmula sa lupa, magbabalik na kusa. Ang buhay mong sa lupa nagmula"

Ito ang pinasikat na awitin ngayon ni Erik Santos na pinamagatang LUPA.
Dahil sa mundong ibabaw, hindi natin alam kung kailan at saan at paano tayo maglalaho sa mundo.
Tulad nalang kanina, pagkapasok ko sa opisina, facebook kaagad ang binuksan ko.

Umaalikabok ng posts ng condolences ang nabasa ko.
Noong una, hindi ko kilala kung sino ang namatay.
Pero nalaman ko rin na isa rin lang palang kapamilya dito sa desyerto ng makipag-usap sa akin si Farrah.

Si Kuya Leo, pumanaw na, dahil sa heart attack.
Ikinawendang ng diwa ko ang aking nalaman.
Lalo pa't abnormal ang blood pressure ni Uragon, biglang tataas, at bigla ring bababa.
Naisip ko, natigil narin pala ako sa ginagawa kong pagjo-jogging gabi-gabi.

Nang magsimula ang ramadan, bigla akong tinamad.
Pagkagaling sa opisina, uuwi ng bahay, matutulog, at pagkagising ng gabi, kakain nman at manonood ng TFC.
Tuwing ramadan, mas mahaba ang oras ng pahinga, dahil alas tres palang ng hapon, uwian na.
Ikinuwento ni Farrah, kung ano ang nangyari kay Kuya Leo.

Mahirap talaga kapag meron kang HB, hindi mo alam kung kelan aatake.
Naisugod pa sa hospital kagabi si Kuya.
Ngunit kaninang madaling araw, binawian na ng buhay.

Kaya naisip ko, kahit anong ingat pa natin sa sarili, kung itinadhana na ng aklat ng Diyos ang hangganan ng tao sa lupa, hindi mo na ito mababawi pa.
Hindi ito katulad ng computer, na pwedeng i-edit.
Pero sa aklat ng Bathala, kung ano na ang nakasulat, hindi mo na mabubura pa.

Ngayon, naisip ko, kelangan ko na namang alagaang ang katawang lupa ko.
Mag-ingat para maiwasan ang sakit.
At mag-ingat narin sa mga bagay at taong nakapaligid sa akin.
Dahil hindi ko alam, kung ano talaga ang magiging sanhi ng aking kamatayan.




 

Ilongo Bi

Ilongo Bi, kahit hindi ako ilongo, isa akong pinaghalong waray at bol-anon, pero naiintindihan ko ung salita ng ilongo.

Lagi kong binabasa ang blogs mo, kaso di ako makapag comments...

Bakit kaya, pinalitan ko rin pala ang name ko from Diwata to Uragon...

Sunday, August 14, 2011

Change Name

Nagpalit na ako ng pangalan.

From Diwata to Uragon.

Dahil kapag sinabing diwata, isa kang kaakit-akit, maganda, dalisay, mahinahon, at walang bahid dungis.

Kabaliktaran ng isang Uragon.

Ang uragon ay nagmula sa Samar na ang ibig sabihin ay, malandi, maharot, pokpok, o mahilig sa sex... AKO yon.

Kaya ako ngayon ay isa ng uragon.

Saturday, August 13, 2011

Eksenahan

Ang pagkakaintindihan ng dalawang tao ay minsan hindi idinadaan sa pag-uusap o sa titigan ng mata.
Bigla nalang umuusbong kapag nagkadikit ang dalawang katawan, at may dumadaloy na milyon-milyong boltahe sa mga ugat ng inyong mga katawan.

Hindi ko naisip na mangyayari ang ganun.
Nasa isip ko na, matutulog na naman akong dilat ang diwa.
Hayaan na akong mawalan wag lang ang isa kong kaibigan.
Dahil nag request siya na sana'y maging masaya siya sa pagtitipon namin, dahil kaarawan ng kaibigan namin.

Nangako na si Ruel na magdadala raw sia ng mga kaibigan para sa amin, para paligayahin kami.
Pero ng dumating, gusto na naming mag-walk-out. Ahahahaaa, ansama ng ugali lalo na si Garampingat.

Hindi ako nagpapahalata na mas gusto ko si Boy, dahil nga pinakagusto rin siya ni Garampingat, kaya di na ako umeksena.
Baka sisihin na naman ako ni friendship kapag wala siyang lalaki.
Nasa pool pa kami, dahil nga sa kaibigan ko naman si Ruel sa facebook, sa totoong buhay, at kaibigan ko rin ang kapatid niyang si Weng, siya nalang ang kinakausap ko, at habang si Garampingat ay bumabanat na ng kalandian kay Boy.

Walang masamang intensiyon, basta nangyari nalang ang ganun.
Di ko narin natandaan ang nangyari kung hindi pa pinagtagni-tagni ang mga nangyari.
Nangyari ang di dapat nangyari.

Nasa kasagsagan kami ng pagbi-bingo, lahat ng tropa ng corniche, dumating.
Tumatagay, bumubola ng bingo, sumisigaw, nagtatawanan, nagbibiruan ang bawat isa sa amin.
Hindi ko namalayan, tumabi na pala sa akin si Boy.
Naglalaro ng bingo.
Kinilig naman ako dahil nga may lihim akong pagnanasa sa kanya pero walang halong pagmamahal, mahirap na.

Bawat dikit ng kanyang braso sa braso ko, at bawat tapik ng kanyang kamay sa kamay ko, binibigyan ko ng malisya.
Binibiro kami ng karamihan, dahil kanina, hindi naman kami close, at habang naglalaro ng bingo, doon na nagsimula ang biruan lalo na't tumabi siya sa akin.
Kinikilig naman ako, pero hindi parin mawala sa isip ko kung ano ang iniisip ng kaibigan kong si Garampingat.
Mas gusto niya si Boy, sa pool palang, pero bakit biglang nag shift sa akin ang pangyayari?

Aaminin ko, gusto ko ang nangyayari. Hindi man boyfriend-material si Boy, at hindi rin for public display, pero pwede na ring maipagmalaki.
Nakita kong nakatingin si Garampingat sa amin, nakangiti.
Pero may nababasa ako sa kanyang mga labi, "MANG-AAGAW!" ahahahaaaa.

Malakas na tawanan, mga nakakapikong biruan, at sunod-sunod na tagay ang nagpatimbuwang ng diwa ko.
Maya-maya lang, nasa kanlungan na ako ng inodoro.
Alam kong kinutsaba ni Garampingat ang mga kaibigan ko na tagayan ako ng todong-todo.
Dahil alam niya na lumalabas lang ang pagkamalandi at kapal ng mukha ko kapag lasing na ako.

Nagwagi parin siya, nakuha parin sa akin si Boy.
Pero wala akong laban, mahina na ako, hindi ko na namamalayan kung ano ang nangyayari sa paligid.
At kaming dalawa ni Garampingat nagbibigayan, kung sino ang nauna, kung sino ang may gusto at kung sino ang ginusto, wag na umepal pa.

Kumbaga sa kompetisyon, alam ko ng ako ang mananalo, pero nakukuha parin niya ang korona.
Ikaw na ang maging tunay na reyna, walang pamana ang mga baguhan sa datihan.
Nawalan na ako ng ulirat dahil sa sobrang kalasingan.
Ang maipagmamalaki ko lang kay Garampingat, hindi niya ako pinababayaan kapag ako ang nalasing.

May mga pictures at video pa nga yan pag nalalasing ako, iyong nakasubsob na ako sa inodoro, iyong nahuhulog sa kama, pero hindi niya pinapakita sa akin, sa iba ko lang na friends.
Naging mataginting ang halakhak ng bawat isa sa amin, naging memorable ang kaarawan ni Bogz.
Naging kontrobesiyal ang nagdaang gabi, pero ang sabi ko sa sarili, "What happen in Vegas, will stay in Vegas".

to be continued kung ano talaga ang tunay na nangyari noong gabing iyon, kung sino ba tunay na naging masaya.





Wednesday, August 10, 2011

Ramadan

Ang hirap humanap ng makakalembur sa panahon ng ramadan.
Lahat ata ng muslim, nagfa-fasting, kahit mga kristiyano.
Dahil sa ramadan, maaga akong umuwi.
Pagkauwi ng bahay, borlogs hanggang sa gabi, kaya naman hirap ng matulog pagdating ng madaling araw.

Isang madaling araw na lurat parin ang aking mata, at naglalakbay parin ang aking diwa.
Nangangarap na sana'y may katabi ako, namiss ko tuloy si Utog.
Biglang kumiriring ang celepono. Ang syrianong daku nota.
Sinagot ko naman, at gusto raw niyang pumunta ng balay.

Buti naman, walang nagtatagay sa sala, walang nagtotong-its at walang nanonood ng TV, kaya madali ko siyang napapasok sa kwarto.
Nilock ko ang pinto, naupo siya sa sofa, ako naman sa kama humiga.
Kwentuhan ng walang kwenta. Sabi pa niya ayaw raw niyang malabasan kasi pumupunta siya ng gym.

Di ko naman pinilit ang otso pulgadas na nota. Kwentuha parin kami ng kung anu-ano.
Maya-maya tumayo at lumapit sa akin, naupo sa kama sa bandang paa.
Biglang binaba ang suot kong boxer at nilaro ang aking batotoy.
Jinakol ng bonggang-bongga ng lolo otso mo, tumigas naman.
Sabi ko sa kanyang e-bj niya ako pero ayaw niya, jakol lang daw.

Tumayo siya at hinubad ang pants at brief, ayon lumantad na naman ang gasardinas ang laki.
Nakahiga ako sa kama, at nakatayo siya sa harap ko.
Hinawakan ko ang nota niya at jinakol ng bahagya, hinawakan niya rin ang akin at jinakol din niya.
Paminsan-minsan isinusubo ko ang kanya, at biglang pumatong sa akin.

Naipit ang batotoy ko dahil sa sobrang laki niya at bigat.
Sinabi kong tirahin ko siya sa puwet tulad ng dati, pero umayaw siya, ayaw niya raw talagang malabasan.
Tumayo ulit siya at ipinasubo sa akin, ilang sandali pa'y umuungol na siya, lalabasan na raw.
Jinakol ko narin ang batotoy ko at sabay kaming nilabasan.
Pumulandit ang amoy chlorox niyang tamod sa katawan ko at tumalsik din hanggang dibdib ang tamod kong kay tagal ng naipon... siguro 2 days walang jakol.. ahahahahaaa.

Naisip ko kahit ramadan, hindi parin bawal ang ginagawa namin.
Dahil sabi nila, ang pagfa-fasting ay mula 6:00 am til 6:00pm
Kaya naman, kahit papano, may dumidilig parin sa akin.
Pero kelan naman kaya masusundan ulit?

Hintayin nalang na matapos ang ramadan, ilang araw nalang naman.



Saturday, June 18, 2011

Junjun Ekis

Dumating na ang diwata ng mga garampingat mula bakasyon.

Unang hinanap, kung may lalaki daw. Eh ako isang simpleng mamamayan, na hindi naman makati, kaya walang lalaki. Nadidiligan lang kapag dumayo ang otoko kong mahal na nasa ibayong emirates pa nakadestino, kaya naman ang budget ng ateh mo, wendang.

Anywayz, hi-wayz, naisipan naming mamasyal muna sa M Mall, the "ultimate convenient shopping destination" as we know it.

As usual, rumarampa sa loob ng mall ang hitad na garampingat, nagpapapansin, nang-aakit, nagmamaganda, ang ending, ligwak naman, ahahhhaa...

Pumasok na kami sa supermarket ng mall, at doon lalong nagmaganda ang lolah, lahat ng pinoy na makita, "HI Kuya" ang bati niya. Sunod dito, sunod doon, ako naman, hila dito, hila doon. Ano ba kasi ang role ng Halili Perez? E di sumunod sa mayaman kong friend.

Ito na ang palabas, hindi pa ako naka make-up ha, at salamin salamin pa ang suot ko sa mata, walang contact lense, wala sa ganda ang bading.

Mag-iisang oras na kaming, paikot-ikot sa loob, dampot ng kung anu-ano si garampingat, at hindi dapat na makalimutan ang, carex condom...

May isang lalaki, payat, tsinito, at mukhang bago sa lugar namin, may kasamang belat, nagsa-shopping din ng mga kitchenomics, mula sardinas to bigas, mula kamatis to grapes. Ilang beses ko na siyang nakasalubong, sa pangatlong pagkakataon, hindi na nakatiis ang lolo mo, binati na ako.

"Hi." bati niya habang pasalubong sa akin. Binati ko naman, "Hi din kabayan."

Biglang turn-around ang friend kong garampingat, nagulat, namangha, pero hindi ko napansin kung tumaas ang  kilay, pero ang nabanaag ko sa mukha niya, nakangiti, alam ko na kung bakit, may prospect na naman kaming babalahurain.

Marami siyang sinasabi, habang tulak-tulak ko ang  cart, pero dedma ko lang sia, feeling ko kasi di ko bet ang lalaki.

Bago kami nagbayad sa counter strike, nakasalubong namin ulit ang lalaki, this time, nagpakilala na, at nagbigayan ng contact details, siya daw si Jun jun.

Ang ipinagtaka ko, kung bakit ako? bakit sa akin nagpakilala? eh hindi naman ako mukhang mayaman? hindi naman ako mukhang masarap? at hindi ako mukhang maganda sa mga oras na iyon?

Sabi nalang ni garampingat, "Ikaw na, ikaw na talaga, wala ng makakabawi pa ng iyong korona."

Sabi ko nalang, "Ano ka ba, ikaw talaga ang gustong makilala noon, nahiya lang yata sa iyo, kaya idinaan sa akin."

Well, well, well... pagkatapos ng eksenang yon, ilang araw din si Jun2 text ng text, miskul ng miskul.

Di ko nagustuhan, masyado lang bulgar, sobrang garapal, walang pakundangan kung magsalita. Kelan daw ba  kami magse-sex, kelan ko raw siya chuchupain. Jus ko, mahabaging langit, hindi nga ako ang dapat na nakilala niya, dapat siya, hindi ako, siya... OO siya, si Garampingat.

Naisip ko lang, hindi ba nagsasawa ang friend ko na sa loob ng isang buwang bakasyon niya, e luluha ang araw kung wala siyang hada? My gosh, sana magkaroon ako ng angking gandang katulad niya, kahit hindi level sa kanya. Ika nga niya, maganda siya, masarap, masustansiya at higit sa lahat, mayaman.

Para sa akin, he encompasses the richness, the wellness and the beauty of a certain goddess, may gustong lumevel sa kanya, pero hindi pasado sa qualifications, kaya siya lang ang nag-iisang diwata ng kakatihan. sabi nga, siya lang ang merong, beauty, money and power. Ikaw na nga , friend kong garampingat.

Sandali, lumayo yata ang script ko, dapat focus na ito kay Junjun...

Ok, ganito iyon, wala ng ibang madalang lalaki sa bahay, napag-usapan namin ni garampingat na kontakin si Junjun, nakontak naman, hindi man lang nagpakipot ang animal, noong sinabing pumunta ng bahay, wala ng tanong-tanong, kundi "anong lugar ba sa inyo?"

Heto na, nagmamadali kaming umalis ng sarili kong bahay dahil, sa bahay ni garam dudulog ang lalaki. Nakangiti ang mga kasambahay ko dahil alam nilang bobooking kami.

Dumating na si Junjun, pinakain muna namin, gutom na gutom raw siya, hindi pa raw kumakain at kagagaling lang sa trabaho, napag-alaman namin na bago lang siya sa lugar, tatlong buwan palang kaya hindi niya kabisado ang lugar. at napag-alaman din namin na taga-tondo ang mokong.

Ako ang sumundo sa labas, binayaran ko ang taxi driver at pinalayas na, naka white shirt, short at headcap si otoko, hmmm . mukhang ok nman ang porma, naaninag ko, payat...

Naging malikot ang imahinasyon ng bakla ng malamang taga-tondo, napangiti ako, naku, kelangang magtago ng mga mamahaling gamit si garampingat. At biglang nagkwento ng mga kaibigan niyang naholdap daw sa tondo.

Nagkatrauma na ata ang bakla noong minsang nagkaroon sila ng bisitang kliptomanyak daw.

Galing ako ng Dubai ng umagang iyon ng pumunta si Junjun kinagabihan, kaya parang pagod na pagod ako at antok na antok.

Nakaidlip naman ako ng kunti, nagigising dahil sa kiskisan at likot ng dalawang nagsimula na palang mag bato-bato-pick.

Ilang minuto rin ang itinagal ng kanilang kaliskisan, ng manaka-nakang ungol, ng bigla akong ginising ni garampingat, kinalabit at tinulak pababa ng kama, parang imbyerna ang bakla, parang mainit ang ulo, parang wala sa mood, eh katatapos lang nilang magbasa ng boklet ng boylet.

Kami naman daw, at ang lolah mo, nakahiga nga, kunwari nakapikit ang mata, pero nakaharap sa amin.

Nahiga na si Junjun sa tabi ko, ang kulit ni bakla, bigla akong tinulak ng bahagya, di pa nakuntento kinuha ang kamay ko at ipinayakap kay Junjun.

Yumakap naman ako, ipinatong ko ang hita ko sa kargada ng lolo, ay matigas na, pwede na kaya umariba na kagad ako.

Ilang minuto rin akong nagpakasasa, nandoong napagod ako sa kakakyat-baba. Minamasdan ko ang kanyang katawan sa sinag ng laptop, niyayakap ko ito ng mahigpit, ninanamnam ang bawat haplos ng aking mga kamay sa katawan niya.. hmmmmm, gusto ko ang payat... sheeet...

Natapos ang seremonyas na nakatihaya lang si Junjun, para lang tuod na nakahiga, walang kagalaw-galaw habang umaariba ako. Bigla akong tinatamad, at naghihikab, kaya minadali ko lang.

Kinabukasan, sinabi ko kay friend, "CHECKED." pero isa na siyang malaking "EKIS."











Sunday, June 5, 2011

Syriano

Mahigit isang linggo na akong dumating pagkagaling bakasyon mula sa India, at mahigit isang linggo narin akong nasa bahay lang, naghihintay ng grasya, kakamot ng kati, at didilig sa tigang kong kepay.

Malayo naman si Gha para papuntahin ko lang sa bahay at magpakamot lang, mahal pa ng pamasahe.

Exempted siya sa list ko, si Gha ay for official use only, at ako lang dapat yon.

Marami akong pwedeng tawagan, unang sumagap sa utak ko si ALSO, pero malayo din at mahal ang pamasahe.

Si Tan, pero mahirap gahasain yon, at malayo din kaya, ekis na siya 'lagi' sa listahan.

Marami pa akong naiisip pero, lahat sila hindi pwede, meron pang isa pero sinabi ko na sa kanya noon na hindi na mauulit pa iyon.

Wala akong pasok sa araw na iyon o hindi lang talaga ako pumasok.

Nakahiga lang ako sa kama, nakapasok sa loob ng brief ko ang kanang kamay, nilalaro-laro ko ang pubic hair.

Biglang tumunog ang vintage celfone ko, si Ahmed, tumatawag, sinagot ko naman.

Ilang segundo lang, dali-dali akong pumunta ng banyo, naghugas, nag labatiba.

Pagpasok palang ni Ahmed sa kwarto ko, nakatayo na kagad ang kargada nong gasardinas.

Umupo siya sa kama, at pumatong ako sa kanya, hinalikan niya ang leeg ko, dinukot ang mga utong ko at nilapirot.

Maya-maya lang pareho na kaming hubad, nahiga siya at ako naman naka patong sa kanya.

Daklot ko ang kargada niya habang hinahalikan ko ang kanyang tiyan, paminsan-minsang isinusubo ko iyon.

May sinabi siya na nagpaangat ng ulo ko.

Tinatanong niya kong may lotion ako. Biglang tayo ko nman at kinuha ko ang lotion sa lagayan.

Alam ko na kung ano ang gusto niyang mangyari, dahil habang nakasubo ako, ang mga daliri ko nman ay gumagapang papunta sa kanyan puwetan, iniaangat niya ang kanyang puwet para hindi ako mahirapan sa pagpasok ng mga daliri ko sa mismong butas ng puwet niya.

Dinamihan ko ang lotion, at pinasok ko ang isang daliri, hindi siya nagreklamo o nasaktan, inilabas pasok ko ito.

Isa, dalawa, hanggang tatlo.

Nakahiga siya at nakaluhod nman ako sa kanya.

Itinigil ko ang paglabas pasok, at nilagyan ko ng lotion ang aking kargada.

Ipinatong ko sa mga balikat ang dalawa niyan paa.

Itinutok ko sa kanya at handa ko nang ipasok ng biglang lumambot si manoy ko.

Sinalsal ko ito ng sinalsal, ikinikiskis ko ang bayag ko sa bayag niya.

Ilang minuto rin ang sinikap kong tumigas ulit, pero kusa itong lumalambot.

Asar na asar ako sa sarili ko sa mga sandaling iyon.

First time ko sanang gagawin sa kanya iyon pero, hindi nman nakisama si manoy.

Tuesday, May 10, 2011

Isang gabi

Lahat kami mga pagod at masasakit ang katawan, lalo na ako, sobran sakit ng puwet.

Dalawang oras ang biyahe naming makarating lang ng Lake Vembenad.

Mahigit isang oras na ang binibiyahe ng motorbike Honda Activa, parang nagrereklamo na ang pang-upo ko.

Nakaangkas lang ako at ang bunsong kapatid ang nagmamaneho.

Pagdating doon, sumakay ng bangkang de-motor at tinungo ang lawa.

Pagkabalik, di ko akalain na ang Bird Sanctuary sa lugar ding iyon ay mahigit isang oras ang lalakarin.

Gabi na kami umuwi, mas masakit sa puwet at mga kamay ang biyahe.

Bigla pa akong inantok, buti nalang mahigpit pagkakahawak ko sa buntot ng motorbike kapag nagugulat ako, bumabalik ang diwa ko.

Dinala ko sa taas ang laptop para doon ko nalang i-upload ang mga pictures.

Kaso hindi makasagap ng connection.

Minabuti nalang na itransfer ang mga pictures sa laptop at kinabukasan nlang ipa-upload.

Latang-lata ang katawan ko, sa isip ko ganun din ang bunsong kapatid.

Magkatabi kami sa kamang natulog, maliit lang ang kama, para sa isang tao lang.

Dahil nga takot akong mag-isang matulog, kaya inobliga siya ng panganay na samahan ako.

Naramdaman kong naghihilik na ako ng biglang nagising sa isang dantay ng kamay ni bunso sa tiyan ko.

Ramdam ko rin na gumagalaw ang mga daliri nia, parang hinihimas ang tiyan ko.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko at naramdaman ko rin ang mainit na hininga ni bunso na dumantay sa batok ko.

Ilang minuto rin kaming nagpakiramdaman.

Sa paghawak ko ng kamay niya, parang alam na niya na hudyat na iyon ng simula.

Pinisil niya ang didi ko, hinalikan ang batok, ang balikat.

Naramdaman ko narin ang tigas ng itutok niya sa likuran ko.

Nakatalikod ako sa kanya, kaya pinaharap niya ako, pinatihaya.

Hinalikan niya leeg ko, pababa.

Dinilaan niya mga utong ko habang ang kanang kamay niya, naglalakbay sa puwetan ko.

May hinahanap, may sinasalat.

Maya-maya pa, kinuha niya ang kamay ko, pinahawakan.

Nangilabot ako sa nasalat.

Tubong matigas ba iyon? At ang haba? At ang laki?

Di ako nakuntento, umupo ako at hinawakan muna ang kargada niya.

Hawak na ng dalawa kong kamay, labas pa ang ulo.

At ang bilog nito, mas malaki kesa kay panganay.

Sinubukan kong ibaon sa kaloob-looban ng akin bibig, nadunggol kagad ang tonsil ko.

Maluha-luha at masuka-suka. Di ko pala kaya. Pero ung sa panganay kinaya ko pa.

Ilang beses ko ring ninamnam ang makinis na ulo.

Naisip ko, birhin ito, wala pang nakakagasgas. Tinanong ko siya kung naging Masaya ba ang kaibigan ko sa kanya na nasa malayong lugar na?

Sinabi niyang wala naman daw nangyari sa kanya.

Nangalay ang baba ko kaya nahiga muna akong patihaya.

Pumatong siya sa akin ang sinimulang halikan ang tenga ko, balikat, pisngi at leeg.

Bigla akong napaigtad ng sa palagay ko e mamarkahan niya ang leeg ko.

Sinabi ko sa kanyang huwag siyang mag-iiwan ng anumang bakas kung ayaw akong palayasin ng kapatid niya.

Nalilis lang pataas ang suot kong sando at sinimulan na nman niyang lapirutin ang utong

At ang kamay niya, andun na nman sa ilalim ng puwet ko.

May hinahanap, may hinihimas.

Ilang minuto rin siyang ganun.

Itinulak ko siya ng bahagya, pahiwatig na mahiga siya at ako naman ang gagawa.

Deretso ako don sa baba.

Ninamnam ko ang bawat hagod, may nalasahan akong maalat. Bigla akong tumigil.

At isunubo ulit, bigla niyag hinawakan ang ulo ko, hudyat na tigilan ko muna dahil lalabasan na daw siya.

Tinanong ko siya kung gusto niya akong saktan ng nakatuwad.

Yes, balak ko talagang magpatira, pero inihahanda ko na ang sarili ko sa anumang mangyari.

Naisip ang isang banyaga sa ras al khaimah, mahaba at malaki na di ko kinaya ng paulit-ulit.

Hindi nagkakalayo ang sukat nila.

Pumatong ako sa kanya, tinanong ko kung may supot, kaso wala raw at wala rin pampadulas.

Kaya inulit ko na lang ang ritwal na isubo ng bonggang-bongga.

Bigla niya na nman akong pinigilan.

Nangalay na ako, pagod pa ako dahil sa biyahe.

Nahiga ako at tumalikod sa kanya. Sinabi ko nalang na pagod na ako at masakit ang ulo.

Niyakap na lang niya ako ng mahigpit.

Maya-maya pa, naramdaman kong bumangon siya sa kama.

Sa sahig siya natulog, dahil mainit daw sa kama.

Naisip ko nlang, wag nalang sanang malaman ng panganay…

Baka di na ako makabalik sa India, sa mismong bahay nila.

Pero wala akong naramdamang libog o excitement.

Baka nga nag disco lang si Rowena kaya, nangyari ang ganun.

Wednesday, May 4, 2011

Contact Lense

Simula ng lumipat si Kuya Aye kasama si Kuya Gery sa balaysung, gabi-gabi nalang may inuman.

Kahit ayaw kung uminom, hindi ako makakatanggi kapag dinala ni Danyel sa loob ng kwarto ko ang tagay.

Isang gabi, hindi ko alam kung saan ako galing, pero gabi na, andun na nmn sila sa sala.

Punom-puno sila ng kwentuhan, pulutan, at tawanan, bago pa ako pumasok sa kwarto ko, inabutan kagad ako ng tagay ni Danyel... klasmet ko talaga si Danyel sa inuman... pero hindi ko tinanggap, sabi ko kakain muna ako bago maglaklak.

Si Madam Greta nasa loob na ng kwarto niya, ayaw paistorbo.

Napansin ko, may bagong mukha, sinita ko,  tinanong ko kung sino siya.

Pakilala naman niya, Ass..

Sabi ko, "ikaw pala iyong tumulong sa paghakot ng mga gamit ni Madam Greta."

Pansin ko, palangiti naman, at mas napansin ko ang grey contact lense.

Totoo pala ang sinabi na Madam Greta na siya lang ang bukod tanging lalaking mahilig mag suot ng contact lense, may kulay pa.

Pagkatapos kung maghapunan, umupo narin ako para makipag inuman.

Kwentuhan, tawanan, tagayan.

Pero hindi nila pansin na panay tingin ko kay Ass.

Paminsan-minsan, gumagamit siya ng PC ko sa loob ng kwarto, para , mag FB.

Maya-maya, isa-isa ng nag alisan sa umpukan ang mga tumador.

Naiwan si Ass sa kwarto ko, nakatutok parin sa monitor ng PC.

Umupo ako sa couch at, nakipagkwentuhan narin sa kanya.

Napansin ko, wala na sa monitor ang tingin niya, kundi, humarap na siya sa akin para makipag kwentuhan.

Madaling araw na noon, pasado alas kwarto ng madaling araw.

Sinabihan ko rin si Ass, na patulugin na lang sa kama ko iyong kasama niyang si Jaz.

Pinatay na ni Ass ang computer at dalawa na kaming, nakaupo sa couch,

Kwentuhan parin kami, kahit madilim na sa kwarto, kung san san na nakakarating ang kwentuhan namin.

Napapalunok na ako ng madalas dahil sa kwnetuhan naming puro kalibugan.

Hinawakan ko ang hita niya at gumapang papasok sa short niya ang kamay ko.

May sinabi siya. "Pumapatak ang metro."

Pero nadakma ko na sa loob ang nota niya, sabi ko, "Magkano? Mura lang nman ang ticket ng metro."

"Iba yan... may kamahalan, tsaka ipinagbabawal." halos pabulong niyang sabi.

Pero ang kamay ko nakapasok na sa loob ng brief ni Ass, hinihimas na ang tigas ng nota.

Naisip ko, madaling araw na, kung mag-iinarte ito, wala akong magagawa, may option pa naman, si Jaz na natutulog sa kama ko.

Bigla akong tumuwid ng upo, at tumayo.

Tinanong niya ako kung saan ako pupunta.

Sinabi kong matutulog nalang at napakamahal nman pala ng ticket, at sarado narin ang metro kaya hindi mabuksan.

Nakaupo na ako sa kama ko at bigla niya akong tinawag.

"Halika ka na dito, dito kana matulog."

Hudyat na iyon para lumapit ako sa kanya, at hinalikan ko kagad ang tiyan niya.

Hinimas ko ng hinimag ang nota niya hanggang sa tumigas.

Maya-maya pa'y ibinaba ko ang ang short niya at naaninag ko na puti ang suot niyang brief.

Hinahalikan ko ang titi na kahit nasa loob parin ng puting brief.

Dinukot ko at inilabas, nagpumiglas at mainit na.

"Dapat galingan mo ha." narinig kong sambit niya.

Ilang taas-baba na ako ng ulo ko, nilalapirut ko naring ang bayag niya.

Minsan isinusubo ko ang dalawa niyang bayag, Umaangat ang puwet niya, nagpapahiwatig na nasasarapan siya sa ginagawa ko.

Ilang minuto na ang lumipas, taas-baba parin ang ulo ko, minsan tumataas sa tiyan, bumababa sa singit at, isinusubo ang bayag.

Bigla akong naupo, "Pagod na ako." sambit ko sa kanya.

Hinawakan niya titi niya para salsalin. "tulungan na kita, ganun talaga pag nakainom, matagal labasan."

Sinimulan niyang salsalin ang nota niya, katamtaman ang laki, at katamtaman lang ang haba."

May sinabi ako sa kanya, pero ang sabi niya, di pa raw niya iyon nagagawa, at ayaw daw niya sa ganun.

Hindi ko siya pinilit, naaninag kong umaangat ang puwet niya, kaya dali-dali akong yumuko, isinubo ko ang titi niya habang sinasalsal niya.

Minsan gumagawa ng ingay ang pagchupa ko, at minsan kumikilos si Jaz sa kama, kaya napapatigil kaming pareho.

Ilang sandali pa'y, sasambulat na raw siya, kaya nakatutok na ang bibig ko sa titi niya, handa ng saluhin ang katas ng libog ni Ass.

Mabilis ang pagtaas-baba ng kamay niya, hudyat ng paparating na pagsabog ng tamod.

Gusto niyang sumigaw pero hindi niya niya magawa kaya ganun nalang ang paghawak niya sa buhok na halos, humiwalay ang anit sa ulo ko.

Hindi rin ako makaalpas ng biglang sumambulat sa bibig ko ang mainit-inti na tamod ni Ass, dahil, hawak niya ang ulo ko.

Maraming lumabas, iniluwa ko rin lahat iyon sa tissue.

Nakahiga parin siya sa couch, niyakap ko siya at niyakap niya rin ako, ramdam namin sa isa't-isa ang bilis ng bawat pintig ng aming mga puso.

Pero naisip ko kaagad, ayokong mahalin si Ass. Pampalipas kati lang ang nangyari sa amin.

Pagkatapos ng naganap sa amin, hindi na naulit pa, paminsan-minsan parin siyang pumpunta sa bahay.

It's only a one night stand, one night only.









Sunday, May 1, 2011

Friday

Hindi ko alam na nandun rin pala sa club si ALSO, ang isa sa mga pinapantasya kong lalaki.

Nasa committee siya ng basketball.

Alam kong nakita na kagad niya ako at kasama si Utog.

Naisip ko na lang na bahala na, si Utog naman ay nadadalaw lang sa akin kapag gusto niya.

Pero si ALSO, gusto ko na siya, matagal na pero ayaw niyang maniwala dahil sa marami daw akong lalaki.

Tinapos lang ni Utog ang isang laro, umalis narin siya pabalik sa pinagtatrabahuhan niya.

Malayo din ang lalakbayin noon, mahigit-kumulang tatlong oras ang biyahe.

Pagkatapos ng basketball, volleyball naman ng mga babae.

Iilang officers ng club lamang ang nandun, kabilang na ako.

Tinawag ako ni Madam President para kami na ang magtala ng score.

Di ko akalain na andun pa pala si ALSO.

Hindi naman ako makaalis sa pwesto ko dahil walang papalit.

Matagal ko ng pangarap si ALSO, ilang beses ko na siyang niyaya sa bahay, pero complicated sa oras niya.

Lagi siyang panggabi, at kung gusto naman niyang pumunta sa bahay, meron din akong dahilan kaya hindi siya nakakapunta.

Ilang buwan narin kaming parang nagpapatentero kung kelan siya ppunta sa bahay.

Minsan nga, tumawag siya ng madaling araw, wala raw kasi siyang magawa sa trabaho at kinabukasan pa ng gabi ang pasok niya.

Matagal-tagal sana naming pagsasama, kaso walang -wala akong pera, binayad ko sa kulang sa referee.

Kaya hanggang ngayon, di ko alam kung kelan ko siya masosolo.

May sinabi rin siya sa akin noon, na makikipag relasyon siya sa akin, kapag hiwalayan ko ang mga lalaki ko.

Natameme ako, hindi nakaimik.

Tuesday, April 26, 2011

Akyat-Bahay

Nauuso na pala sa lugar namin ang akyat-bahay.

Pero malabo akong maniwala dahil nangyari raw ito sa isa sa mga kakilala kong baklang sinungaling.

Ayon sa kanya, tulog naraw ang lahat, hindi nila namalayan ang pagpasok ng magnanakaw.

Kinabukasan, nawawala ang scooter bike, at ang laptop.

Ang tanong... saan inilagay ang scooter bike? at nasaan ang laptop?

Kung nasa labas ng bahay lamang, pwede pang paniwalaan na ninakaw ang scooterbike.

Pero ang laptop? Sa sala? sa loob ng kanyang kwarto?

Ilan silang natutulog sa loob ng kwarto at hindi nila namalayan ang pagpasok ng magnanakaw?

Henaku, sana lang bago ka gumawa ng kwento, siguraduhin mong walang paltos, makatotohanan.

Minsan kana naming nabuking, dahil walang pambayad sa lalaki kaya ang sarili mong gamit ang pinamimigay.

Pero sayang naman sa ngayon, malaki-laking halaga rin ang nawala.

Kung totoo mang ninakaw nga iyon, mag-ingat ka nlang sa susunod.

Desktop na lang ang bilhin mo para hindi na manakaw.

At ipasok mo na rin sa kwarto mo ang scooter bike na bago, para siguradong hindi na manakaw ulit.

Saturday, April 23, 2011

Baliko

Balisa parin si Moosa, malapit ng magdilim pero wala parin siyang nahahanap na lalaki.

Hindi ko rin naman matawagan ang kaibigan kong syriano, walang akong load sa mobile.

Buti nalang, to the rescue naman si Garampingat.

Tinawagan niya ang kanyang suking taxi driver.

Ilang saglit lang, dumating na, at pumasok na silang dalawa ni Moosa sa kabilang kwarto.

Nakahiga sa couch si Garampingat at ako nman sa kama.

Di ko namalayan nakatulog pala ako, maya-maya narinig kong pumasok ulit si Moosa.

Ayaw daw niya kasi malaki at baliko ang kargada.

Kinausap ako ni Garampingat, pero umayaw ako.

Hanggang sa umuwi nalang yong taxi driver, at sumama narin si Garampingat, uuwi na lang daw muna siya.

Thursday, April 21, 2011

Sign out

Kapag ang condom nabutas, bata ang lalabas, at hindi mapagkakatiwalaan ang condom TRUST.

Parang sa tao rin, kapag hindi mapagkakatiwalaan, wala ng trust.

Galing ako sa Dubai, umuwi na si Sam papuntang India.

Una kong binuksan ang computer, double click sa harddisk at binuksan ang isang folder.

Ghost whisperer na naman.

Karir kung karir sa panonood kay Melinda Gordon.

Minsan naisip ko na sana ako rin makakita at makausap ng mga ghosts.

Galing sa trabaho si Melinda Gordon, pagkapasok niya ng bahay, laptop kagad ang inatupag niya.

Hinanap niya kagad sa penthius ang mahalagang bagay na gusto niyang malaman.

Pero hindi niya inaasahan na iba ang makikita niya.

Isang sulat, na naglalaman ng isang lihim, mula kay Delia Banks.

Biglang uminit ang kanyang tenga, naningkit ang mga mata, at kumulo ang dugo.

Sa kabila ng pagiging magkaibigan nila ni Delia, nakuha parin siya nitong lukuhin, pinaglihiman, at ng asawa niyang si Sam na ngayon na dating Jim Clincy noon.

Gusto niyang magwala, gusto niyang umiyak, pero pinigilan niya.

Hanggang sa dumating na ang kanyang asawang si Sam.

Hindi parin siya nagpahalata, naging magiliw parin siyang nakipag-usap.

Inisip niya, darating din ang tamang panahon, para mag-usap usap silang tatlo.

.....

Kapag nangyari din sa akin iyon, gagawin ko rin ang ginawa ni Melinda Gordon.

Ilihim ang lahat at hintayin ang tamang oras.


Wednesday, April 20, 2011

I-PAD

Dumating ako sa flat ni Sam sa dubai around past 10 ng gabi.

Wala pa siya at nasa Abu Dhabi pa raw.

Madilim sa loob, pero nandun pala ang kasamahan niyang si JC.

Binati ko siya ng "Musta kana", pero hindi yata ako narinig.

Nakasungalngal kasi ang earphone ng I-PAD niya at nanonood ng movie.

Hindi ko na rin pinansin kahit na kumakain ako ng KFC Rizo, hindi ko siya niyaya.

Bakit ba? Hindi ko naman din siya gustong tumira sa flat ni Sam.

May braces ako pero hindi ako ganun kaarte magsalita.

Pakialam ko kung nurse siya by profession, e gym trainor nman ang bagsak niyang trabaho sa Dubai.

Una ko palang siyang nakilala, hindi ko na nagustuhan ang ugali niya.

Diwata

On this day, a blogs called DIWATA has created.

Blogs which intends to make us happy, to make us think how to love, value life...