Unang Hagulgol

Nagulat ako ng biglang tumunog ang celfone na nakalagay sa mesa.

Naghahapunan kami nina Gani, Chona at kasama si Tino.

Magkakasama pa kami noon sa iisang bahay sa Julan.

Simula ng lumipat ako ng Ras Al Khaimah mula sa Dubai, sa kanila na ako tumira.

Napakasaya ng mga araw naming noon, parang araw-araw fiesta sa bahay.

Walang problema, kwentuhan at tawanan gabi-gabi.

Hindi nakaregistered ang numerong tumatawag kaya sinagot ko ito.

“Hello?” bungad ko.

“Hello? Nash?” sambit sa kabilang telepono.

Nagulat ako at biglang kinabahan. Iilang tao lamang ang tumatawag sa akin ng ganung pangalan.

Alam kong si Sam ang tumatawag pero nagkunwari parin akong hindi ko kilala.

“Im sorry? Do I know you?” pagkukunwari ko.

“So, it’s easy for you to forget me huh!, this is Sam, and I’m here in Dubai.”

Nakatingin ang mga kaibigan ko sa akin, nakatitig na parang inaalam kung sino ang kausap ko.

“Of course, I won’t forget you Sam.”

“How long you’ve been there in Dubai? You didn’t even tell me you have arrived.”

“I just arrive today.” Sambit ni Sam, malungkot ang boses niya, parang ang bigat ng dinadala sa dibdib.

“I just arrived today, and I am here in the custody of Dubai immigration.”

“and a few more minutes I will be sent  to Dubai police station for interrogation.” patuloy niya.

Nagulantang ako sa narinig, napanganga, hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko.

Alam ko na kung ano ang nasa isip ko, ako ang nag-udyok kay Sam para umuwi ng India.

Habang maaga pa’y maiwasan niyang mahuli at ipakulong ng mga pinakakautangan niyang credit cards sa iba’t ibang banko sa Dubai.

Labin-tatlo ang hawak na credit cards ni Sam, lahat iyon ay zero available balances, binabayaran niya nalang mula sa kinikita niyang computer shop sa bur dubai.

Pero katagalan, humihina ang computer shop at wala ng pumapasok na pera kaya hindi niya na nababayaran ang mga utang, isama pa ang personal loans at iba pang pagkakautang sa ibang shops.

Ipinaliwanag niya sa akin kung ano ang nangyari. Hindi naman pala mga bangko ang nanggipit sa kanya kundi ang isang computer shop na pinakakautangan niya ng 10,000 dirhams.

Gumagaralgal na ang boses ko habang nagpapaliwanag din sa kanya.

“Did I ever tell you, you shouldn’t come back in dubai unless all your debts will be settled?”

“You know you will be put into jail once you arrived in Dubai because of your indebtedness?” naluluha na ako habang kausap ko siya.

“I know… and I know what will be the consequences for taking the risk of coming back.”

“I just don’t want to loss you, Nash!” You know how much I loved you, and you know how much I care about you.” Mangiyak-ngiyak na banggit ni Sam.

Doon na ako nagsimulang umiyak, hindi ko na nakayanan ang sarili ko, umatungal na ako at sinabi ko nalang na tatawagan ko nalang siya ulit.

Nagulat din sila sa bigla kong pag-iyak.

Inabutan ako ni Gani ng tissue, hindi ko na mapigilan ang pagdaloy ng mga luha at pagtulo ng sipon.

Lumalabo ang paningin ko dahil sa sobrang dami ng luhang lumalabas sa aking mga mata.

Umiiyak ako na para bang ang laki ng kasalanang nagawa ko na hindi kailanman mapapatawad.

Hindi matanggap ni Sam na hinihiwalayan ko na siya.

Marami akong dahilan pero napakababaw  para iwanan ko siya.

Napapagod na ako sa sitwasyon namin.

Sa Dubai palang, nahihirapan na ako.

Hindi sa relasyon namin kundi sa sitwasyon naming dalawa.

Hirap na hirap na si Sam sa kalagayan niya, hindi na niya kayang patakbuhin ang negosyo niya, wala ng kita at wala ng umaakyat na pera, baon pa siya sa utang.

Ang buwanang renta ng studio flat nila ay ang kapatid niya ang nagbabayad.

Natatakot din ako na baka isang araw, habulin siya ng bangko, at ipakulong dahil ilang buwan na siyang default sa pagbabayad ng minimum charges sa labin-tatlo niyang credit cards.

Ito ang pangalawa kong iyak na hindi mapapantayan simula ng dumating ako sa UAE.

Una ay noong nasa dubai pa ako at nagtatrabaho sa isang real estate company.

Dahil sa inako ko ang kasalanan ng iba kaya ako ang naghirap.

Minahal ko si Sam, sobrang bait niya at malaki narin ang naitulong niya sa akin.

Naisip ko na baka isa rin akong pabigat sa kanya kaya naisipan kong kumalas sa kanya.

Pero taliwas sa dahilan ko, sinabi niyang ginagawa ko lamang iyon dahil sa maganda na ang buhay ko dito sa RAK.

Dahil maganda ang napasukan kong trabaho at triple ang sahod ko kumpara sa sinasahod ko sa Dubai.

Inisip niya na kaya ako nakikipaghiwalay dahil takot akong humingi siya sa akin ng tulong. Pero sabi pa niya, kahit maghirap man siya, hinding hindi siya magiging pabigat sa akin.

Mamahalin niya ako ng walang kapantay.

Ang hindi niya alam, nakikipaghiwalay ako sa kanya dahil nakita ko na ang taong mas higit ang pagmamahal na iniaalay sa akin.

Araw-araw kong tinatawagan si Sam at ang kapatid niyang si Aby.

At parang binuhusan pa ako ng malamig na tubig ng tumawag sa akin sa telepono ang tatay ni Sam mula pa sa India.

Umiiyak at nakikiusap na huwag ko raw pababayaan si Sam.

Mas lalo akong nakunsensiya sa ginawa ko kay Sam. Bigla kong naisip, paano kaya kung sa akin nangyari yon?

Tatawag rin ba ang tatay ko para humingi ng tulong sa kung kanino man?

Kahit hindi pa kami nagkikita ng tatay ni Sam, alam kong napakabait na tao niya.

Sa tulong ng mga kakilala ng tatay ni Sam sa Dubai, nakahiram sila ng pera para ipambayad sa shop na nagreklamo sa police.

Tatlong araw ding namalagi si Sam sa kulungan ng immigration.

Pinuntahan niya ako sa rak, pilit na inaayos ang lahat, pilit na ibinabalik ang dati kong pagmamahal sa kanya.

Ilang beses kong sinabi sa kanya na meron na akong ibang mahal. Mas higit na pagmamahal ang nadarama ko sa kanya kesa sa kanya.

Ilang beses na bumalik si Sam para makipag-usap sa akin, pero naging buo na ang desisyon ko.

Isang araw hindi ako nakipagkita sa kanya, inabot siya ng gabi sa bahay.

Hindi ako umuwi at hindi nakipag-usap sa kanya.

Iyon nap ala ang hudyat na hindi ko na makikita ang makakausap si Sam sa loob ng dalawang taon.

Naging madamot ako kay Sam, naging ganid sa pag-ibig, naging kaaway, at naging kasuklam-suklam

Nagkamali ako ng desisyon ko, ang mahalin ang taong hindi rin pala magiging akin habambuhay.

Mas lalong naging masalimuot ang buhay ko ng maging kami ni Utog.

Kahit hindi man sabihin ng mga kasambahay ko’t kaibigan na ayaw nila kay Utog, nararamdaman kong walang puwang sa bahay at hinding hindi nila matatanggap si Utog.

Minahal ako minsan ng taong pinilit kong kitilin ang nararamdaman ko para sa kanya dahil sa isang taong hindi ko akalaing magbibigay ng pighati sa buhay ko,  na sisira sa tiwala ng mga kaibigang matagal ko ng kasama, at magiging sanhi ng pagguho ng mga pangarap ko.

Pero sa kabila ng lahat, pinilit ko paring maging masaya sa kanya, sa piling niya.

Eksenahan Part 2

Kinabukasan, laman ako ng tuksuhan.

Alam ko kung bakit, pero gusto kong malaman kung ano talaga ang nangyari.

Kahit di nila binabanggit ang pangalan ko, alam kong ako ang pinag-uusapan nila.

Mega-deny naman ako, dahil hindi parin bumabalik ng buo ang diwa ko.

Dahil sa palitan nila ng kwentuhan, ng mga parinig, napagtagni-tagni ko na kung ano talaga ang nangyari noong gabing iyon.

Nasa kainitan kami ng pagbi-bingo.

Taya... alog... tagay... talo.

Nararamdaman ko ng umiinit ang pakiramdam ko, humihilab ang sikmura, naduduwal sa sobrang dami ng nakain? o dahil sa tagay na sunod-sunod.

Naisip ko, sheeeet, matutulog na nman akong lasing, wala na namang mangyayari sa akin ngayong gabi.

Pinaghandaan ko na ito, na dapat may mangyari.

Nasa isip ko ng gagahasain ko si Boy. Anuman ang mangyari.

Pero nagkamali na nman ako ng tantiya.

Naaaninag ko ang mukha ni Garampingat, nakangiti, na para bang sinasabing, "Akin siya."

Wala akong magawa, nakasubsob na sa inodoro ang mukha ko.

Hinahalukay na ang tiyan ko.

Ang huling naalala ko, nahiga na ako sa kama, katabi ko pa si Bogz.

Hindi ko na alam ang mga naganap sa labas.

Hindi ko narin naalala si Boy at Garampingat.

At ayoko naring isipin kung ano pa ang dapat nilang gawin, silang dalawa lang.

Hindi ko sila masasaway, hindi ko sila mapipigilan.

Masakit man sa kalooban na hindi ko mayayakap man lang si Boy.

Itulog ko na lang ang nararamdaman ko, kesa pilitin ko ang sarili ko na hindi ko nmn kya.

Naalimpungatan ako, biglang dumagan sa amin si Kidlat.

Madaling araw na pala, at nahimasmasan narin si Kidlat sa sobrang kalasingan.

Pinuwet niya ako.ahahahhaaa, sory ka Bogz.

Tinulak niya ako sa puwet gamit ang kanyang puwet. ehehehehe kaya pinuwet niya ako.

At sinabing lumipat daw ako sa kabilang kama.

Ansama nitong kidlat na 'to. Kasarap ng tulog ko eh.

Well, di ko alam na mangyayari ang ganun, pero wala nmng nangyari?

Lumipat ako sa kabilang kama, alam kong si Ruel ang nandoon at iyong isa pang pinaglihi sa pandadaot.

Tumabi ako kay Ruel, yumakap.

Yumakap din siya.

At ang huli kong natandaan, nilalamutak ko ang mga daliri niya.

Hindi ko alam kung bakit, gigil na gigil akong halikan ang kamay niya.

At ganun din siyang sabik na sabik na pinapasipsip ang mga daliri niya.

Fetish ba niyang ipalamutak ang mga daliri?

At fetish ko rin bang lamutakin ng daliri ng ibang tao?

Di ko alam, basta, ganun ang trip namin.

Ilang segundo o baka minuto ang ginawa namin.

Tumayo akong bigla.

Nararamdaman kong may humahalukay sa tiyan ko.

Pasuray-suray akong lumakad papuntang banyo.

Oo sa banyo, dahil may inodoro, may bathtub, may shower.

Subsob na nman ako sa bowl, dinudukot ko narin lalamunan ko para lumabas na lahat ng gustong lumabas.

Hindi ko alam, sumunod pala sa akin si Ruel.

Pumasok siya sa banyo.

Hinihimas niya ang likod ko.

At inalalayang tumayo.

May naganap sa loob ng madilim na banyo.

Narinig kong tumunog ang bakal ng sinturon, naaninag kong nalaglag sa paanan ang salawal.

Naramdaman kong may sumabunot sa buhok ko.

At nalasahan ko ang pait ng lalamunan.

Bigla akong dumukwang sa inodoro.

Lumabas ang likidong mainit mula sa bibig ko.

Hindi ko mapigilan dahil nasa bunganga ko parin ang lasa.

Gusto kong ilabas lahat ng mapait na likido mula sa sikmura ko.

Halos, laway nalang at tubig ang lumalabas.

Mainit ang lalamunan ko, mahapdi ang sikmura ko.

Nanggigil ako dahil sa kalasingan, di ko magawa ang tama.

Pero tama nga ba ang ginagawa ko?

Matatanggap ba ng mga kaibigan ko kung malaman nila ang ginawa namin?

Wala nmng nangyari sa loob ng madilim na banyo.

At walang dapat na mangyari.

Lunch time na ng gisingin nila ako.

Kakain na raw kami.

Doon na nagsimula ang tuksuhan, ang biruan, ang banatan.

Pangiti-ngiti lang ako sa mga biro nila.

Si Garampingat, nakatingin sa akin, nakangiti, pumapalakpak, at ang sabi, "I'm happy for you."

Sa sarili ko, "mukha mo, alam kong mas happy ka kesa sa kin."

May kantiyawan din pala para kay Boy at Garampingat.

Numero 69.

Heart Attack

"Nagmula sa lupa, magbabalik na kusa. Ang buhay mong sa lupa nagmula"

Ito ang pinasikat na awitin ngayon ni Erik Santos na pinamagatang LUPA.

Dahil sa mundong ibabaw, hindi natin alam kung kailan at saan at paano tayo maglalaho sa mundo.

Tulad nalang kanina, pagkapasok ko sa opisina, facebook kaagad ang binuksan ko.

Umaalikabok ng posts ng condolences ang nabasa ko.

Noong una, hindi ko kilala kung sino ang namatay.

Pero nalaman ko rin na isa rin lang palang kapamilya dito sa desyerto ng makipag-usap sa akin si Farrah.

Si Kuya Leo, pumanaw na, dahil sa heart attack.

Ikinawendang ng diwa ko ang aking nalaman.

Lalo pa't abnormal ang blood pressure ni Uragon, biglang tataas, at bigla ring bababa.

Naisip ko, natigil narin pala ako sa ginagawa kong pagjo-jogging gabi-gabi.

Nang magsimula ang ramadan, bigla akong tinamad.

Pagkagaling sa opisina, uuwi ng bahay, matutulog, at pagkagising ng gabi, kakain nman at manonood ng TFC.

Tuwing ramadan, mas mahaba ang oras ng pahinga, dahil alas tres palang ng hapon, uwian na.

Ikinuwento ni Farrah, kung ano ang nangyari kay Kuya Leo.

Mahirap talaga kapag meron kang HB, hindi mo alam kung kelan aatake.

Naisugod pa sa hospital kagabi si Kuya.

Ngunit kaninang madaling araw, binawian na ng buhay.

Kaya naisip ko, kahit anong ingat pa natin sa sarili, kung itinadhana na ng aklat ng Diyos ang hangganan ng tao sa lupa, hindi mo na ito mababawi pa.

Hindi ito katulad ng computer, na pwedeng i-edit.

Pero sa aklat ng Bathala, kung ano na ang nakasulat, hindi mo na mabubura pa.

Ngayon, naisip ko, kelangan ko na namang alagaang ang katawang lupa ko.

Mag-ingat para maiwasan ang sakit.

At mag-ingat narin sa mga bagay at taong nakapaligid sa akin.

Dahil hindi ko alam, kung ano talaga ang magiging sanhi ng aking kamatayan.

 

Ilongo Bi

Ilongo Bi, kahit hindi ako ilongo, isa akong pinaghalong waray at bol-anon, pero naiintindihan ko ung salita ng ilongo.

Lagi kong binabasa ang blogs mo, kaso di ako makapag comments...

Bakit kaya, pinalitan ko rin pala ang name ko from Diwata to Uragon...

Change Name

Nagpalit na ako ng pangalan.

From Diwata to Uragon.

Dahil kapag sinabing diwata, isa kang kaakit-akit, maganda, dalisay, mahinahon, at walang bahid dungis.

Kabaliktaran ng isang Uragon.

Ang uragon ay nagmula sa Samar na ang ibig sabihin ay, malandi, maharot, pokpok, o mahilig sa sex... AKO yon.

Kaya ako ngayon ay isa ng uragon.

Eksenahan

Ang pagkakaintindihan ng dalawang tao ay minsan hindi idinadaan sa pag-uusap o sa titigan ng mata.

Bigla nalang umuusbong kapag nagkadikit ang dalawang katawan, at may dumadaloy na milyon-milyong boltahe sa mga ugat ng inyong mga katawan.

Hindi ko naisip na mangyayari ang ganun.

Nasa isip ko na, matutulog na naman akong dilat ang diwa.

Hayaan na akong mawalan wag lang ang isa kong kaibigan.

Dahil nag request siya na sana'y maging masaya siya sa pagtitipon namin, dahil kaarawan ng kaibigan namin.

Nangako na si Ruel na magdadala raw sia ng mga kaibigan para sa amin, para paligayahin kami.

Pero ng dumating, gusto na naming mag-walk-out. Ahahahaaa, ansama ng ugali lalo na si Garampingat.

Hindi ako nagpapahalata na mas gusto ko si Boy, dahil nga pinakagusto rin siya ni Garampingat, kaya di na ako umeksena.

Baka sisihin na naman ako ni friendship kapag wala siyang lalaki.

Nasa pool pa kami, dahil nga sa kaibigan ko naman si Ruel sa facebook, sa totoong buhay, at kaibigan ko rin ang kapatid niyang si Weng, siya nalang ang kinakausap ko, at habang si Garampingat ay bumabanat na ng kalandian kay Boy.

Walang masamang intensiyon, basta nangyari nalang ang ganun.

Di ko narin natandaan ang nangyari kung hindi pa pinagtagni-tagni ang mga nangyari.

Nangyari ang di dapat nangyari.

Nasa kasagsagan kami ng pagbi-bingo, lahat ng tropa ng corniche, dumating.

Tumatagay, bumubola ng bingo, sumisigaw, nagtatawanan, nagbibiruan ang bawat isa sa amin.

Hindi ko namalayan, tumabi na pala sa akin si Boy.

Naglalaro ng bingo.

Kinilig naman ako dahil nga may lihim akong pagnanasa sa kanya pero walang halong pagmamahal, mahirap na.

Bawat dikit ng kanyang braso sa braso ko, at bawat tapik ng kanyang kamay sa kamay ko, binibigyan ko ng malisya.

Binibiro kami ng karamihan, dahil kanina, hindi naman kami close, at habang naglalaro ng bingo, doon na nagsimula ang biruan lalo na't tumabi siya sa akin.

Kinikilig naman ako, pero hindi parin mawala sa isip ko kung ano ang iniisip ng kaibigan kong si Garampingat.

Mas gusto niya si Boy, sa pool palang, pero bakit biglang nag shift sa akin ang pangyayari?

Aaminin ko, gusto ko ang nangyayari. Hindi man boyfriend-material si Boy, at hindi rin for public display, pero pwede na ring maipagmalaki.

Nakita kong nakatingin si Garampingat sa amin, nakangiti.

Pero may nababasa ako sa kanyang mga labi, "MANG-AAGAW!" ahahahaaaa.

Malakas na tawanan, mga nakakapikong biruan, at sunod-sunod na tagay ang nagpatimbuwang ng diwa ko.

Maya-maya lang, nasa kanlungan na ako ng inodoro.

Alam kong kinutsaba ni Garampingat ang mga kaibigan ko na tagayan ako ng todong-todo.

Dahil alam niya na lumalabas lang ang pagkamalandi at kapal ng mukha ko kapag lasing na ako.

Nagwagi parin siya, nakuha parin sa akin si Boy.

Pero wala akong laban, mahina na ako, hindi ko na namamalayan kung ano ang nangyayari sa paligid.

At kaming dalawa ni Garampingat nagbibigayan, kung sino ang nauna, kung sino ang may gusto at kung sino ang ginusto, wag na umepal pa.

Kumbaga sa kompetisyon, alam ko ng ako ang mananalo, pero nakukuha parin niya ang korona.

Ikaw na ang maging tunay na reyna, walang pamana ang mga baguhan sa datihan.

Nawalan na ako ng ulirat dahil sa sobrang kalasingan.

Ang maipagmamalaki ko lang kay Garampingat, hindi niya ako pinababayaan kapag ako ang nalasing.

May mga pictures at video pa nga yan pag nalalasing ako, iyong nakasubsob na ako sa inodoro, iyong nahuhulog sa kama, pero hindi niya pinapakita sa akin, sa iba ko lang na friends.

Naging mataginting ang halakhak ng bawat isa sa amin, naging memorable ang kaarawan ni Bogz.

Naging kontrobesiyal ang nagdaang gabi, pero ang sabi ko sa sarili, "What happen in Vegas, will stay in Vegas".

to be continued kung ano talaga ang tunay na nangyari noong gabing iyon, kung sino ba tunay na naging masaya.

Ramadan

Ang hirap humanap ng makakalembur sa panahon ng ramadan.

Lahat ata ng muslim, nagfa-fasting, kahit mga kristiyano.

Dahil sa ramadan, maaga akong umuwi.

Pagkauwi ng bahay, borlogs hanggang sa gabi, kaya naman hirap ng matulog pagdating ng madaling araw.

Isang madaling araw na lurat parin ang aking mata, at naglalakbay parin ang aking diwa.

Nangangarap na sana'y may katabi ako, namiss ko tuloy si Utog.

Biglang kumiriring ang celepono. Ang syrianong daku nota.

Sinagot ko naman, at gusto raw niyang pumunta ng balay.

Buti naman, walang nagtatagay sa sala, walang nagtotong-its at walang nanonood ng TV, kaya madali ko siyang napapasok sa kwarto.

Nilock ko ang pinto, naupo siya sa sofa, ako naman sa kama humiga.

Kwentuhan ng walang kwenta. Sabi pa niya ayaw raw niyang malabasan kasi pumupunta siya ng gym.

Di ko naman pinilit ang otso pulgadas na nota. Kwentuha parin kami ng kung anu-ano.

Maya-maya tumayo at lumapit sa akin, naupo sa kama sa bandang paa.

Biglang binaba ang suot kong boxer at nilaro ang aking batotoy.

Jinakol ng bonggang-bongga ng lolo otso mo, tumigas naman.

Sabi ko sa kanyang e-bj niya ako pero ayaw niya, jakol lang daw.

Tumayo siya at hinubad ang pants at brief, ayon lumantad na naman ang gasardinas ang laki.

Nakahiga ako sa kama, at nakatayo siya sa harap ko.

Hinawakan ko ang nota niya at jinakol ng bahagya, hinawakan niya rin ang akin at jinakol din niya.

Paminsan-minsan isinusubo ko ang kanya, at biglang pumatong sa akin.

Naipit ang batotoy ko dahil sa sobrang laki niya at bigat.

Sinabi kong tirahin ko siya sa puwet tulad ng dati, pero umayaw siya, ayaw niya raw talagang malabasan.

Tumayo ulit siya at ipinasubo sa akin, ilang sandali pa'y umuungol na siya, lalabasan na raw.

Jinakol ko narin ang batotoy ko at sabay kaming nilabasan.

Pumulandit ang amoy chlorox niyang tamod sa katawan ko at tumalsik din hanggang dibdib ang tamod kong kay tagal ng naipon... siguro 2 days walang jakol.. ahahahahaaa.

Naisip ko kahit ramadan, hindi parin bawal ang ginagawa namin.

Dahil sabi nila, ang pagfa-fasting ay mula 6:00 am til 6:00pm

Kaya naman, kahit papano, may dumidilig parin sa akin.

Pero kelan naman kaya masusundan ulit?

Hintayin nalang na matapos ang ramadan, ilang araw nalang naman.